Winter Fiets-11-Stedentocht 2016
Door Gosse Bouma
Over die van ’63 hebben ze het nog steeds, maar deze mocht er ook wezen. De tweede editie van de Winterfiets11stedentocht werd zelfs halverwege de dag afgelast i.v.m. het slechte weer.
’s Ochtends (vertrek 5:15 op zondagochtend) hadden we nog goede moed. Maar liefst 7 man (Marcel, Sjors, Jeroen, Oenjo, John, en ik, en gastrijder Albert) waren enthousiast over het idee om midden in de winter 200 km te fietsen, langs de route van de bekende schaatstocht. Berichten over de opwarming van het klimaat, het gebrek aan echte winters, het mooie weer de dagen ervoor: allemaal dachten we dat het met die regen en wind wel mee zou vallen. Ik vrees dat ik zelf ook schuldig ben, want ik had de rest overgehaald mee te doen, omdat ik had genoten bij de eerste aflevering. Maar ja, toen was het droog.
Op weg naar Leeuwarden miezerde het een beetje, niks aan de hand. Maar toen we om 7:20 uur de schaatshal uitkwamen viel het al met bakken naar beneden. Het eerste stuk tot Stavoren was voor de wind, dus fietsen ging wel, maar iedereen was inmiddels wel flink nat. En koud was het ook. In Stavoren hielden we pauze om op te warmen, werden de eerste handschoenen uitgewrongen. Oenjo zocht beschutting in de volgauto van chauffeur Henk Hofman en was daar maar lastig weer uit te praten. Na Stavoren kregen we een eerste stuk met flink wind tegen. In Bolsward zag ik Sjors met een bleek gezicht arriveren, terwijl de rest van de groep een poging deed om handschoenen boven een vuurtje te drogen. Sjors was gesloopt door de omstandigheden, en stapte af. Zelf vroeg ik me ook af hoe lang we dit nog gingen volhouden, maar voorlopig gingen we toch maar op weg naar Harlingen. Daar was het weer tijd voor een lange pauze, met broodjes kroket. Gelukkig hadden Sjors en Henk ons ook weer gevonden, en konden ze ons bevoorraden met een verse lading energierepen.
Op mijn telefoon zag ik inmiddels de eerste berichten binnenkomen: “Hoezo zijn jullie in Harlingen? Het is toch afgelast.”. Dat aflassen bleek reuze mee te vallen. In Franeker was er een vriendelijke mevrouw van de organisatie die zei: “Jullie mogen ook rechtstreeks naar Leeuwarden fietsen”. Dat had ik zelf ook al bedacht, maar niemand ging op dit voorstel in. Van echt afgelasten was daar in ieder geval nog geen sprake. In Bartlehiem stond de snert en roggebrood voor ons klaar. Ook hier zei iemand dat ze misschien gingen stoppen, maar gelukkig konden wij nog zonder problemen door.
Het stuk Franeker-Dokkum stond de wind pal tegen, en die was inmiddels stormachtig. Dat, in combinatie met smalle fietspaadjes (niet goed voor pelotonvorming) maakte het enorm zwaar om nog vooruit te komen. Oenjo, Albert, Jeroen, en John waren de echte bikkels, terwijl Marcel en ik ergens op zo’n fietspaadje even het contact met de groep kwijtraakten. Meteen lagen we kansloos achter. Ons gemiddelde aan het eind van de dag was 25, terwijl we toch de hele dag groepen fietsers inhaalden, en zelf niet of nauwelijks werden ingehaald. Dat zegt toch wel iets.
In Dokkum was ik inmiddels zo verstijfd dat ik mijn handschoenen niet meer aankreeg. Een behulpzame Friezin moest me helpen om ze weer aan te krijgen. Volstrekt zinloos natuurlijk, want warm werd je er toch niet meer van. Het was nu na vieren, het werd nog wat kouder, ik was moe, en zat te klappertanden op de fiets. Gelukkig hadden we het laatste stuk wind mee, en kon ik weer wat bij mijn positieven komen. De rest van de groep was er nu ook wel klaar mee, maar Leeuwarden bleek nog best ver.
Om half zes waren we weer bij de finish. Vanaf Franeker waren we weinig volk meer tegen gekomen, maar bij de finish was het nog best druk. Dat er links en rechts mensen in aluminium dekens gewikkeld zaten, dat het eerste wat aan mij werd gevraagd was of ik het koud had en of het wel goed met me ging, betekent denk ik toch dat dit een onderneming op het randje was.
Het goede nieuws: de zwaarste tocht van dit seizoen hebben we alweer achter de rug. En voor volgend jaar stel ik voor dat de toercommissie in februari een trainingsweek op Mallorca organiseert.