Trainingsweekend Winterberg 2017

Door Harro Hofman

Het weekend van 5 t/m 7 mei stond dit jaar in het teken van het trainingsweekend Winterberg.

Op vrijdagmorgen verzamelen 19 fanatiekelingen, waaronder 2 dames, zich op de parkeerplaats bij het zwembad in Winsum. Nadat de fietsen zijn ingeladen en iedereen een plekje heeft bemachtigd, reizen we rond de klok van negen af richting Züschen.  En passant pikken we Ronald op in Groningen. Zo tegen het middaguur is het tijd voor een broodje en een kop koffie en maken we een tussenstop bij Raststätte Münsterland West. Voor een enkeling de laatste mogelijkheid om nog even te ‘stapelen’. En dan wel op z’n Duits. Oftewel een Bratwurst mit Pommes. Daarna snel door richting Winterberg. Rond 14.00u arriveren we in Züschen en nemen we intrek in ons vaste inkomen in ‘Feriënwohnung Peters’, alwaar we opgewacht werden door onze trainers Eppe en Joost. Eerstgenoemde heeft zijn dochter gevraagd om te ondersteunen bij het klaarzetten, bereiden en opruimen van de maaltijden. En dat gebeurt met verve. Het zal ons aan niets ontbreken dit weekend.

Vrijdag

Nadat iedereen zich geïnstalleerd en omgekleed heeft, is het tijd voor de eerste training. Omdat de groep vrij groot is, wordt besloten om de groep in tweeën te splitsen. Een ‘snelle’ en een wat ‘minder snelle’ groep. Ikzelf mag samen met nog 8 man deelnemen aan de snelle groep. In dit verslag zal de nadruk dan ook op die groep liggen. Onder leiding van Eppe rijden we richting Winterberg en pakken we de eerste echte hoogtemeters (5 km tegen gem. 4%). Vervolgens dalen we af richting Elkeringhausen en dient de tweede serieuze klim (tot. 14%) zich aan. Het wordt duidelijk dat we een paar echte klimgeiten in de ploeg hebben. Dit resulteert in mijn eerste en tevens laatste poging om aan te haken bij de ‘elite’. Oftewel, ik mag me nestelen in de middenmoot. Na deze felle klim volgt er een lange afdaling met wat stukken vals plat. Er wordt flink doorgereden tot het klimmetje bij het gehucht Hesborn (2km tegen gem. 5%) waarna een heerlijke afdaling richting Liesen volgt. Daar wordt even op elkaar gewacht en met de hele groep rustig uitgereden richting Züschen. Met 60 kilometer, 800 hoogtemeters en een gemiddelde van ruim 31 km/u een pittige eerste rit.

Tijd voor een heerlijke douche en een welverdiende pastamaaltijd. ’s Avonds blijft het nog lang gezellig onder het genot van een borrel en daarna onder de wol want voor de zaterdag staan zelfs 2 trainingsritten op het programma.

Zaterdag

Rond 7.30u rollen de meesten uit hun bed om zich te goed te doen aan een, tot in de puntjes verzorgd, ontbijt. Daarna kleedt iedereen zich gauw om en loopt zijn of haar materiaal nog even na. Omstreeks half tien is iedereen klaar voor deel 1 van de zaterdag, een intervaltraining bergop, ook wel uphill sprint genoemd. Eppe en Joost nemen beiden weer een groep onder hun hoede, die daarna wordt onderverdeeld in twee- en drietallen. Het is de bedoeling om per team één voor één 30 seconden volle bak weg te rijden van de andere(n). Vervolgens de benen stil te houden en het gat dicht te laten rijden. Daarna is de volgende aan de beurt. Allereerst rijden we richting de beoogde klim tussen Oberkirchen en Albrechtsplatz (6,6km tegen gem. 4,3%). Ik word gekoppeld aan onze twee opperklimgeiten John en Oene. De kuiten huilen al voor we überhaupt begonnen zijn. Eenmaal boven is de pijp bij mij dan ook aardig leeg. Echter door een lekke band van John is er wat extra tijd en nodigt Oene me uit voor een bonusserie uphill sprints. En tja, dan laat je je niet kennen en ga je gewoon.

Trainingsrit 2 Uphill sprint

Nadien wordt door beide groepen de terugreis richting Züschen aanvaard. Met een kleine 50 kilometer en ruim 850 hoogtemeters in de benen wordt er uitgebreid geluncht. Goed eten is nodig, aangezien ’s middags een mooie rit van ruim 80 kilometer en 1200 hoogtemeters op het menu staat.

Rond 14.30u wordt door beide groepen afscheid genomen en vertrekken we voor een nieuwe serie pittige klimmetjes in de schitterende omgeving van Winterberg. Als eerste komen we aan bij de voet van de klim tussen Züschen en Mollseifen. Met een lengte van ruim 3 kilometer tegen 4,5% een oude bekende. Na de heerlijke afdaling en een tiental kilometers vals plat arriveren we in Wingeshausen. Daar wacht de schitterende klim richting het pittoreske Jagdhaus. Een pukkel van bijna 6 kilometer en een gemiddeld stijgingspercentage van 3,5%. Inmiddels laat de ochtendsessie zich niet onbetuigd en begint de verzuring alarmerende vormen aan te nemen. Dus een tandje terug en in alle ‘rust’ genieten van de mooie omgeving. Eenmaal boven nemen we even de tijd om op adem te komen en genieten we van het zonnetje. Er volgt een mooie gelijkmatige afdaling richting Fleckenberg en nog wat licht klimwerk naar de koffiestop in Oberkirchen. ‘Der Mann mit dem Hammer’ zit me inmiddels danig op de hielen en de koffie komt voor mij geen minuut te vroeg. In Gasthaus Lennemühle worden we, zoals elk jaar met open armen ontvangen en genieten we van Kaffee und Kuchen. Na de eerste ‘emmer’ koffie schuift ook de andere groep aan en wordt er gezellig bijgepraat.

Met een gevulde maag en opgepoetst moraal staat de laatste klim van Oberkirchen naar Altastenberg (10,9km tegen 3,1%) te wachten. Eenmaal boven wordt besloten om het dak van Sauerland aan te doen en komen we na 1,3 kilometer tegen 5,1% stijging aan op de Kahler Asten op 841 meter hoogte. Na een groepsfoto dalen we volle bak af richting ons onderkomen in Züschen. De andere groep is er al en gezamenlijk doen we ons te goed aan een heerlijke rijstmaaltijd. ’s Avonds wordt onder het genot van een biertje nog lang nagepraat over de mooie maar pittige dag. Rond middernacht is het stil…

Zondag

Zondagmorgen schuiven we tegen 8.00u aan bij het ontbijt. Voordat we richting huis gaan, mogen we nog één keer op de pedalen. Voor onze groep staat een rit van 70 kilometer te wachten met opnieuw 1100 hoogtemeters. We pakken voor de verandering het nieuwe fietspad richting Winterberg. Achteraf hadden we dat eerder moeten doen. Het blijkt een schitterende route met een geleidelijke stijging van 2,5%. Perfect om de pap wat uit de benen te rijden. Na de lange afdaling richting Siedlinghausen is het weer klimmen geblazen. Met een lengte van 7 kilometer en gemiddeld 3% stijging is het best pittig. Met ‘partner in climb’ Marcel kom ik best fris boven en dalen we af richting Niedersorpe. Daar trakteren we onszelf onbedoeld op twee felle klimmetjes (tot 15%) richting Holthausen.

Nadat we de juiste route weer hebben opgepakt en het zuur enigszins is weggeëbd, zetten we koers naar Oberkirchen. Daar mogen we nog één keer de kuiten testen op de hellingen van een oude bekende, de klim naar Albrechtsplatz. Ook nu ga ik samen met Marcel naar boven, met als doel om onze pr’s nog even scherper te zetten. Voor beide ijdele hoop, zo blijkt. Marcel blijft er een halve minuut boven en ik zelf ruim een minuut. Nadat we boven zijn gekomen en een bandje hebben gewisseld, jakkeren we richting Züschen en sluiten we een geweldig weekend af.

We hebben genoten van de gezelligheid in combinatie met ruim 240 kilometer en bijna 4000 hoogtemeters. Daarbij past dit weekend perfect in de voorbereiding van o.a. John, Marcel, Gosse en ondergetekende voor de Marmotte in juli. Van de ‘rit der ritten’ volgt te zijner tijd een verslag.

Maar daarvoor moet nog wel heel wat trainingsarbeid verzet worden. Tot zover…