Styrkeproven 2015

Door Eduard Groenhagen

Voor wie eens wat anders wil dan een rondje Lauwersmeer, ook leuk hoor, is er in Noorwegen de Styrkeproven of Trondheim –Oslo.

Een race zoals de naam zegt van Trondheim naar Oslo met een lengte van 540km. Het parcours van deze race loopt van begin tot het eind over geaccidenteerd terrein. Over de eerste 150km wordt vanaf zeeniveau geklommen naar 1015m. Dan is het ongeveer 40km redelijk vlak om dan over circa 10km behoorlijk te dalen naar Dombas. Na Dombas gaat de route het Gudbrandsdal in en blijft tot Lillehammer aflopend. Dan na 360km wordt het lastiger, klimmetjes volgen elkaar in rap tempo op. Dit blijft tot de finish doorgaan. Vanaf Lillehammer is de route in de jaren dat ik deze tour reed al heel wat keren gewijzigd. Soms door Lillehammer , een enkel jaar langs de westoever van het Mjosameer, om daarna weer de E6 te volgen. 

Route profiel

De 2015 uitvoering steekt al ver voor het bereiken van Lillehammer bij Oyer het Mjosameer over naar de westoever, daarna verder naar Gjovik. Bij Minnesund komen we weer op de oude route. Via Mogreina, Klofta, Skedsmokorset, plaatsjes die ik ondertussen wel kan dromen komen we op een nieuw tracé, dit jaar is de finish niet zoals voorgaande jaren in een sportcomplex in Okern maar op de Ekeberg, een groot sportcomplex met camping. De gevreesde lange klim langs de E6 is er dit jaar uit, daarvoor in de plaats slingert het laatste deel van de route zich door een aantal dorpen liggend tegen Oslo aan, de namen  daarvan heb ik niet meer meegekregen, na 350km is de scherpte er een beetje af. Dit jaar is volgens de organisatie de route 550km, ik heb op de finish 555km sommige deelnemers komen zelfs op 557km.

Styrkeproven 2015 start

Vrijdag 19 juni tot en met zondagmorgen tot 10.00h is de 49e uitvoering van Trondheim – Oslo. De eerste groep start vrijdagavond om 22.00h. Ik start in de groep van 22.10h. De laatste start vrijdagavond is 22.20h. Als ik tegen tienen bij de start arriveer is het een drukte van belang, dit jaar starten er zeker enkele honderden deelnemers op vrijdagavond. Ik heb er voor gekozen op vrijdagavond te starten, omdat de finish zondagochtend om 10.00h sluit, maximaal 36 uur. De volgende startmogelijkheid is zaterdagmorgen na 06.00h, ik ben niet zeker of ik het in 24h red bovendien is het eerste stuk na de start zaterdag ochtend één en al hectiek met ook nog wel eens wat valpartijen. Soms liggen de eersten al in het startvak op de grond

Dit is de 27e keer dat ik deze monsterrit rij. Dit jaar wordt deze race voor de 49e keer gereden. Mijn eerste was in 1987. In 2011 reed ik de 25e. De uitvoering van 2012 en 2013 heb ik door ziekte verschijnselen laten schieten. In 2014 heb ik samen met een Noorse familie inclusief begeleiding de race gereden. Eindtijd 33.51h, meer dan 2e zo lang als mijn beste tijd van 16.45h, een slechte race. Gauw vergeten, tijd om er iets beters van te maken.

Styrkeproven 2015 organisatie                                             

Deze race kenmerkt zich door een uitstekende organisatie. Over de volle lengte van het tracé zijn nagenoeg alle rotondes bemand door vrijwilligers die het verkeer regelen. Om de 65km zijn er verzorgingsposten. De tijdwaarneming in deze race is altijd van hoog niveau geweest. In 1987 werd bij de start een strookje van je startnummer gescheurd en bij de finish werd de geklokte tijd genoteerd op een 2e strook. Daarna kwam er een chip die aan de vooras werd gemonteerd. Op een viertal plaatsen werden de deelnemers hiermee automatisch geklokt. Dit jaar is de uitvoering weer anders, een plakker met daarin een chip wordt om de zadelpen geplakt. Met deze uitvoering en een app van Ultimate is het mogelijk deelnemers on-line te volgen.

Voorbereiding

Voorzichtig heb ik van begin 2015 tot midden juni mijn conditie opgebouwd, geleerd door fouten in het verleden, vooral mijn enthousiasme getemperd. Ik wil nog wel eens vergeten dat het lijf wat ouder geworden is. In de winterperioden drie keer per week 100 rondjes schaatsen in Kardinge. Vanaf maart veelal op de fiets eerst dagelijkse tochtjes vanaf 50km en woensdagmiddag met de TFC Winsum trainingsgroep tot rond de 100km. Daarna het grotere werk: De Winsumer Wierdentocht, Noorderrondrit, rondje IJsselmeer van  220km en de Tecklenburg Rundfahrt.en de 2-daagse naar Rijs. Zo had ik midden juni ter voorbereiding zo’n 8500km weggetrapt.

Om de Styrkeproven te rijden moet er heel wat geregeld en afgestemd worden.

• Januari:  de ferry Frederikshaven – Oslo met Stena Line gereserveerd.
• Februari: inschrijving Styrkeproven, reserveren treinreis naar Trondheim en vervoer van de fiets.
• Februari: reservering hotelkamer in Trondheim om me voor te bereiden op de race.
• Maart Reservering Haraldsheim in Oslo.

Dus maandag 16 juni auto inpakken, fiets op de achterbank, bagage en voldoende etenswaar in de koffer om het een beetje betaalbaar te houden. In Haraldsheim kan ik de keuken gebruiken om mijn maaltijden te bereiden.

Door ervaring wijs geworden en gezien de lengte van de race en de variaties in de weersomstandigheden neem ik zowel zomer als winterkleding mee.

Dinsdag 17-06 vertrek om 09.00 uur. Dan op naar Saeby Denemarken, overnachten in het Danhostel. ’s Middags tegen half zes arriveer ik daar. Na de maaltijd ga ik direct naar mijn kamer, blijkt daar bloedheet te zijn. Toch slaap ik vrij snel in om s’nachts tegen 01.00h wakker te worden van lawaai. Een stel aso’s anders kan ik ze niet noemen kakelt er vrolijk op los. Tegen half vier denkt een schaars gekleed vrouwspersoon de feestvreugde te moeten verhogen door flink op een van de vensters te meppen, ik dacht dat ze aan het timmeren waren. Afijn na 4 uur wordt het rustig en kan ik nog tot 7 uur wat slapen. Dan de spullen in de auto voor de laatste 10km naar Frederikshaven. Als ik aansluit in de wachtende rij begint het te regenen. Dat kan er dan ook nog wel bij.

Regen bij inscheping 

Gedurende de hele overtocht is het slecht weer, het regent voortdurend. Door slaap gebrek heb ik het koud. Door het slechte weer is een verblijf op het zonnedek geen optie. Als we de Noorse kust naderen ziet het er dreigend uit, ik word daar niet vrolijk van. Het enige lichtpuntje is het buffet. Ik laat me het goed smaken, wat betreft de visgerechten  is de Noorse keuken voor mij het Walhalla. Tegen half zeven kom ik in Oslo aan. Iedereen die van boord gaat wordt door de douane ondervraagd naar het doel van de reis, als ik aangeef voor de 27e keer de Styrkeproven te rijden mag ik subiet door, op naar de jeugdherberg Haraldsheim. Direct na inchecken verlaat ik de stad om mijn Noorse vrienden wat cadeautjes te brengen, nadat ik hier een uurtje heb doorgebracht en de weersverwachting heb gecheckt, zien er geruststellend uit, vlot terug en het bed in. Ben alleen op de kamer. Donderdag heb ik een rustdag, lekker uitslapen na dat vervelende gedoe in Saeby.

Vrijdag 27-06 is het dan zover. Opstaan om 05.30, douchen en ontbijten. Tas op de nek en dan op de fiets de 5km lange afdaling naar het centraal station, deels over de weg en de rest over het trottoir. Oslo is een mooie stad maar op het traject naar het station is het vanwege aanwezige tramrails uitkijken geblazen. Zolang je er tussen blijft is er niks aan de hand! Bij het “Opera” hotel bij het centraal station geef ik de fiets af voor vervoer naar Trondheim. Voordat ik instap neem ik een kop koffie en dan naar de trein. Twee wagons  zijn gereserveerd voor de “Trondheimgangers”. De trein vertrekt een kwartier te laat. Naast me zit een Noorse jongeman blijkt Sveinar Rasmussen uit Kleppesto, in de buurt van Bergen. Werkt bij Microsoft en dat is ook wel te zien aan alle digitale toestellen waarmee hij zich omringt. Een groot deel van het parcours van de race loopt parallel aan de spoorlijn. Op het hoogste punt van de race liggen de rails vlak naast de weg.

Ondanks dat de trein met vertraging vertrokken is arriveren we volgens schema om 14.43h in Trondheim Ik heb een kamer gereserveerd in het Best Western Nova hotel vlak bij het station. Direct na aankomst loop ik er met wat reisgenoten naar toe om in te checken. Dan naar het secretariaat in het Rica Nidelvin hotel om mijn startnummer, stickers voor op de helm en de chip voor aan de fiets op te halen. Daarna is het wachten op de vrachtwagen met de fiets die  tegen half zes arriveert. In mijn kamer bevestig ik de verplichte verlichting en de chip en leg mijn spullen gereed voor vertrek. Tegen zessen op naar het buffet.  Daarna rusten tot half tien. Ik gok erop dat het vannacht niet al te koud wordt en kies voor beenstukken en een winterjack, later blijkt deze gok goed uit te pakken. Voor de zekerheid neem ik toch nog maar een wintercollant mee in mijn rugzak en mijn regenjack.

Voeding, verzorgingsposten.

Een zeer belangrijk onderdeel om deze race goed te rijden is voeding. Volgens een Noors onderzoek is de energiebehoefte van een toerfietser tijdens de race13.000kcal. In deze tijd kan het spijsverteringssysteem slechts 4.000kcal opnemen. Dus is het zaak zo vroeg mogelijk zoveel mogelijk licht verteerbare voeding naar binnen te werken. Hoewel ik een liefhebber ben van de Noorse keuken kan het Noorse brood mij niet bekoren, sterker nog ik ga er tijdens de race spontaan van over mijn nek. Al jaren gebruik ik daarom tijdens de race sportvoeding. Onder ander  gel van Maxim  en Born, ook de energieblocks van Born hebben hun waarde bewezen. Wel is het zaak om dit vooraf uit te proberen, als je het spul niet verdraagt kun je de race vergeten. Langs het parcours zijn negen verzorgingsposten, matstasjoner, ingericht. In elke post is Rode Kruis, aanwezig verder is brood, sportdrank en koffie aanwezig, dit jaar voor het eerst vissoep en natuurlijk bananen en sinaasappels. Brood hoef ik niet en de soep vond ik smaakloos, maar het was warm en vochtig dus heb ik dat maar genomen.

Tegen half tien verlaat ik het hotel en begeef me naar de Munkegata naar de start, voor de Nidarosdom. De eerste groep is klaar voor de start. Tegelijk met Mirjam Linnartz geef ik mijn bagage af. Mirjam ken ik van vorig jaar. Precies om 22.00h wordt de eerste groep weggeschoten. Daarna mogen wij naar het startvak en tien minuten later klinkt ook voor ons het startschot. Voordat we de E6 opdraaien maken we eerst nog een rondje om het standbeeld van Koning Olav Tryggvason, de stichter van Trondheim.

De race

Zodra we op de E6 zijn aangeland sluit ik me aan bij een groepje in het wit geklede Peuqot mannen. Zoals gewoonlijk is het begin hectisch, de snelheid varieert enorm. Na 40 minuten heb ik er genoeg van, het oude lijf trekt al die tempowisselingen niet meer. In mijn eentje ga ik rustig in mijn eigen tempo verder. Dit bevalt me beter, zo rij ik rustig naar Soknedal naar de eerste verzorgingspost. Kom ongeveer tegelijk met Mirjam aan. Een broodje, uit Warffum, naar binnen werken dan handschoenen aan en mijn regenjack, dan verder. Hoewel het niet zo koud is als een jaar eerder voel ik gek genoeg de kou pas als ik na 120km in Oppdalsporten, de 2e stop, in een cafetaria in de warmte kom. Na en kop thee, weer verder, het is inmiddels iets na half vier in de morgen. De aanloop naar de hoogvlakte vind ik het mooiste deel van de route. Op de hoogvlakte kun je van alles verwachten, windstil, storm, intense kou, regen, sneeuw. Zelfs in de zomer ligt de sneeuw langs de weg. Nu is het nog circa 30km klimmen om op het hoogste punt van de Dovre hoogvlakte te komen. Dan wordt het vlakker. Gelukkig, geen wind tegen. Wat is het mooi hier en rustig. Met een tweetal deelnemers ga ik de lange afdaling naar Dombas in.

Dorre hoogvlakte

In de afdaling laten de heren het afweten dus ga ik in mijn eentje met dik over de 50km/u naar beneden. Tegen half  negen in de zaterdagochtend ga ik aan de soep in de matstasjon in Dombas. Een aantal deelnemers is de oversteek van de hoogvlakte minder bekomen, verpakt in dekens worden ze weer op de ‘wereld” ge bracht. Na een kwartier ga ik verder, direkt na Dombas nog een korte steile afdaling en dan het Gudbrandsdal in op naar Lillehammer. Op deze hoogte, tussen 200 en 300m wordt het warm. Door de kou op de hoogvlakte en nu de warmte krijg ik een enorme slaap. Ik op een gegeven moment ben ik bang dat ik van mijn fietsje val. In Kvam op 270km vraag ik op de EHBO post een matras om even bij te komen. Na kwartier gaat het wel weer, de beenstukken en het jack kunnen uit en in korte mouw gaat het verder, ik geloof dat het maar één keer eerder zo warm was.

Na 18.38.34h om 16.48.48 bereik ik de tijdscontrole ter hoogte van Lillehammer, ik heb dan 358km achter de rug. Het is na het vlakke nu voortdurend klimmen, steeds kort, soms steil, wat heet, na bijna 400km is zelfs een luciferdoosje steil. De volgende stop is Biri. Vlak voor deze stop rij ik samen op met een Noorse dame, we raken in gesprek, maar omdat het tempoverschil te groot is gaan we ieder voor zich verder. Na Biri volgt op 404km opnieuw een tijdscontrole  in Gjovik, het is nu nog slechts een afstand als de Noorderrondrit, eitje dus!  In Totenvika opnieuw even een korte stop. Menig Noorse huisvader is vanwege het mooie weer druk in de weer met de barbecue, ruikt zo lekker, terwijl wij maar aan die zoete rommel zitten. In Minnesund komen we weer op voor mij bekende route, dat is na 476km en 25.21.27h is tegen half twaalf zaterdagavond. Hierna vind ik de route vervelend worden steeds weer van die vervelende klimmetjes, na Skedsmokorset is de route nieuw, via allerlei plaatsjes komen we langs Olavsgaard, de laatste tijdscontrole voor de finish op 520km. Het laatste stuk voorde finish is verrassend steeds als ik denk er te zijn gaat het verder, op een gegeven moment denk ik dat ik verkeerd zit en ga terug, gelukkig is er achter me een deelnemer beter bekend, de finish blijkt dan nog 10km verder te liggen. Ik rol precies om 03.24.25 na 29.14.11h over de streep. De 27e uitvoering is geslaagd, na de finish ga ik het sportcomplex in, even bijkomen op een bankje, moest het laatste stuk er door al die rotklimmetjes nog stevig tegen aan. Verder voel ik me prima, het lijf heeft zich goed gehouden, ben tevreden, weer een plaats hoger in de Adelskalender! Medaille ophalen dan wegwezen.

Tot slot

Na de race heb ik mijn tasje opgezocht en ben teruggefietst naar Haraldsheim dit leek gemakkelijker dan het was, na eerst flink verkeerd gereden te hebben kwam ik tegen half zeven compleet gesloopt in mijn kamer, na een douche en na bijna 50 uur en 585km snel het bed in, had geen moeite in te slapen

Eduard Groenhagen