Drenthe200 2018
Door Ronald Bosker
Kan je al van een traditie spreken, wanneer een evenement “slechts” voor de vierde keer op het programma staat? In principe niet, maar het rijden van de Drenthe 200 voelt wel als een traditie. De Drenthe 200, een cyclosportive van 200 kilometer op de mountainbike of cyclocrosser door de bossen en blubber van Drenthe met start en finish in Roden. Ook dit jaar hadden weer een aantal TFC rijders zich aangemeld voor deze loodzware uitdaging. De afgelopen maanden was er weer hard getraind: Daniel Ahlers, die de race voor het eerst ging rijden, net als Bert Kamminga. Albert Geertsema, die de race voor de tweede keer ging aanvangen en Ronald Bosker die voor de derde keer ging deelnemen. Helaas kwam Bert Kamminga bij een toertocht ongelukkig ten val en brak hij zijn sleutelbeen. Voor hem kon er een streep door de deelname, Bert Huitsing, die de race ook voor de derde keer ging rijden nam zijn startkaart over. Waar de editie van vorig jaar (2017) met recht heroïsch genoemd mag worden, vanwege zeer natte omstandigheden, regen, hagel en vrieskou en een deelnemersveld van 1300 deelnemers, waarvan er slechts circa 500 de finish haalden (waaronder Ronald en Bert), was het deze 28 december mooi weer en was het de afgelopen weken redelijk droog geweest. Het parcours was daarom perfect!
5,4,3,2,1…………………en Start! Om precies 6.00 uur worden de wedstrijdrenners uit wave 1 weggeschoten en om 6.10 start wave 2, met Ronald en Bert. Echter Bert sluit stiekem aan bij de eerste wave en is al onderweg als Ronald nog staat te wachten op zijn startschot. In wave 3 wacht Daniel. Zijn start is om 6.20 uur, helaas zonder Albert, want hij besluit om niet te starten. De 200 kilometers liggen er perfect bij. Zodanig perfect dat het vanaf de start in een moordend tempo gaat. Het is de kunst om niet te hard van stapel te lopen, want ergens komt een dip, dat weet je zeker. Ondanks dit voornemen besluit Ronald om de eerste 2 tussenstops over te slaan en door te rijden. Aangemoedigd door Bert Kamminga, die samen met zijn dochter bij iedere tussenstop staat, rijden de 3 TFC-ers in een goed tempo door. Op 103 kilometer in Beilen is een uitgebreide stop. Dit is ook het punt waar Ronald zijn inhaalactie op Bert heeft voltooid. Samen besluiten ze door te gaan. Daniel is dan nog een stuk achter. Hij rijdt samen met een vriend van hem, die het best zwaar heeft. Het gas wordt vanaf Beilen iets teruggenomen. Bert en Ronald zijn ervaringsdeskundigen en weten allebei dat na de stop van Dwingeloo er een pittig en vooral technisch stuk tot aan Appelscha gaat volgen. Reserves inbouwen is het devies. Waar er eerst nog veel rechte stukken in het parcours zaten volgen de singletracks en ook de hoogtemeters zich nu steeds meer op. In Dwingeloo sluit Maurits bij Bert en Ronald aan. Maurits is de broer van Bert Kamminga en op zijn beachbike met crosserwielen heeft hij een groot voordeel. Het is voor Ronald en Bert gas geven om aan te haken. Bij Appelscha is het tijd voor een iets langere pauze. Nog dik 45 kilometer te gaan, inclusief het beroemde Janpad. Bij de stop van Appelscha doen de mannen zich tegoed aan de beroemde pannenkoeken en staat het gezin van Ronald er voor de nodige aanmoedigingen. Het vuur is dan ook weer aan bij de mannen en met een pil tegen de kramp (Apotheek Maurits Kamminga, voor al uw pilletjes), wordt er vol gas gereden richting het Janpad.
Vorig jaar stond er bij het beroemde Janpad een bord: “Welkom in de hel”. Het bord ontbrak deze editie en niet zonder reden. Het pad lag er relatief goed bij en ondanks een valpartij in de blubber van Bert konden de mannen er snel en goed overheen. Daniel, die ruim een uur later arriveerde bij het Janpad bleek ook het modder van dichterbij te hebben gezien.Op 190 kilometer, in het dorpje: Een, was de laatste stop van de Drenthe 200. Een korte stop want iedereen voelde zich meer dan goed. De laatste 10 kilometer ging het tempo dan ook flink omhoog en dunde het groepje achtervolgers steeds meer uit. Onder aanvoering van Maurits kwam de finishlijn dan ook rap dichterbij en toen de enige, onbekende, overgebleven “wieltjesplakker” dacht dat hij nog kon sprinten werd hij er netjes opgelegd op de finishlijn.Na een warm onthaal door de familie van Ronald, zijn gezin, de vrouw van Bert en natuurlijk Bert Kamminga werd de warme feestzaal van “De Pompstee” opgezocht. Met een drankje, een bord pasta of boerenkool werd de editie van 2018 nog eens besproken. Een editie die veel minder heroïsch was dan afgelopen jaar, maar wat een prachtige editie was het. Door het mooie weer en de goede omstandigheden was het werkelijk genieten.Een dik uur na de binnenkomst van Ronald en Bert komt ook Daniel over de finish. Ook hij heeft genoten van deze editie en had zeker een stuk harder kunnen fietsen, mocht hij alleen hebben gereden.Uiteindelijk rijdt Ronald de race in: 10:55 (468e plaats). Bert doet er 11:07 (508e plaats) over. Daniel tenslotte rijdt in zijn eerste Drenthe 200 een tijd van: 12:02 (631e plaats).Het was weer een prachtige uitdaging op een prachtige dag met goed gezelschap. Op naar de volgende uitdaging en het wedstrijdseizoen.
