Drenthe200 2016
Door Ronald Bosker
Het is 23 oktober 2016 wanneer ik samen met: Jaap, Marcel en John over de Bike Motion beurs loop. Voor mij een leuke aangelegenheid om als “beginnend” fietser wat meer te weten te komen over de ins and outs van het wielrennen. Plotseling zijn we Marcel kwijt en blijkt hij, na wat zoekwerk, te staan bij de stand van de Drenthe200.
Op de terugweg, onder het genot van een luxe Chinees diner, lijken John en Jaap ook toe te happen, maar uiteindelijk blijken alleen Marcel en ik zo gek om ons in te schrijven. Het is het begin van een korte maar zware voorbereiding op een geweldige uitdaging.De Drenthe200 is een rit van 200 kilometer op de mountainbike of de cyclocrosser. De reis voert je dwars door Drenthe, met start en finish in Roden. Heel weinig asfalt en veel blubber, zand, singletracks en paden waar normaal alleen koeien overheen lopen. Aangezien we (maar) twee maanden hebben om ons voor te bereiden besluiten we de racefiets per direct om te ruilen voor de cyclocrosser en wordt er drie keer per week getraind, waarbij er iedere zondag een lange georganiseerde tocht gezocht wordt in de omgeving. Tijdens de trainingsweken blijkt dat ook Bert de race gaat rijden (het is een race, want er wordt gewerkt met een tijdmeting, klassement en er is een NK fatbike aan gekoppeld). Met de week gaat de cross-conditie omhoog en staat niets een mooie rit ons meer in de weg.
Dinsdag 27 september, een dag voordat de race aanvangt. Ik heb met het gezin de kerstdagen op Schiermonnikoog doorgebracht en bij het wakker worden ontspringt mij een raar gevoel. Koorts, hoesten……. De griep.Een dag onder de dekens, veel paracetamol en dan hopen dat het de volgende ochtend beter gaat. Het lijkt de volgende ochtend ook iets beter, ondanks een lichte koorts en ik besluit, wanneer de wekker om 4:00 gaat dat we er gewoon voor gaan. Zo sta ik om 6:00 bij de start in Roden, klaar voor de extreme marathon. Vlak voor de start komen ook Bert en Marcel aanrijden. Beiden starten 10 minuten eerder dan ik. Aangezien ze meer ervaring hebben op de crossfiets en sneller zijn spreken we af dat we elkaar na afloop spreken. Om 6:20 mag ik dan ook eindelijk weg.
De start van de race gaat eerst over de weg en het tempo loopt al snel op tot boven de 30 kilometer per uur. Ik besluit direct mijn eigen tempo te gaan rijden en wordt door veel mensen voorbijgereden. De eerste 30 kilometer gaan gemakkelijk, onderweg help ik een vrouw die een “Johnny Hoogerlandje” heeft gedaan en vast zit in het prikkeldraad. Het kost mij wat tijd, maar ik was meer verrast dat niemand eerder voor haar stopte om te helpen. Rond 60 kilometer is de tweede verzorgingspost. Ik besluit er iets meer te eten en wat meer tijd te nemen, zodat ik energie heb om het tempo op te voeren. De volgende 60 kilometer gaan voornamelijk door zand en groenstroken en omdat het niet veel heeft geregend heb ik met de crosser een voordeel op de mountainbikes. Het is te merken, langzaam pik ik alle snelle starters op en haal ze één-voor-één in. “blijven eten” spookt door mijn hoofd, ik hoor Jaap zijn advies (bedankt Jaap) en eet iedere drie kwartier iets. Het was nodig ook, want na dik 130 kilometer komt de klap. Langzaam is de koorts begonnen op te steken en het stuk richting Appelscha (waar op 156 kilometer de volgende verzorgingspost staat) is zwaar. Veel heuvels, technische stukken en boomstronken. Het tempo gaat omlaag en ik besluit tussendoor een korte pauze te nemen, dan maar een wat langzamere eindtijd.
Gelukkig staan mijn vriendin, ons zoontje en Hennie (de vrouw van Marcel) en hun dochtertje Noor mij op te wachten bij Appelscha. Het geeft nieuwe moed. Ik besluit hier ook wat langer pauze te nemen. Het doet mij goed, want de energie is terug. Een tweetal paracetamol erin en we kunnen weer. De eerste 10 kilometer na Appelscha is voornamelijk over asfalt en dat voelt heerlijk, het tempo gaat weer omhoog. Na wat warm drinken bij de laatste verzorgingspost, bijna verdwalen in het donkere bos, een venijnige klim door de modder en een aantal stroken met alleen maar blubber die de laatste energie uit je benen trekken is Roden weer in zicht. Ik haal de laatste kilometers nog verscheidene renners in en rij iets over 19:00 uur onder de finishboog door. Het zit er op! Voorafgaande aan de race had ik mij als doel gesteld om tussen de 12 en 13 uur bruto (inclusief de pauzes) over de rit te doen. Met een bruto tijd van 12:59,15 lukte mij dit net. Netto zat ik 11:15,32 op de fiets. De griep en koorts dwongen mij tot lang stoppen bij de verzorging. Al met al een zeer tevreden gevoel, al had het sneller gekund. Leuk was dat bij de finish zowel Marcel als Bert stonden te wachten Mannen dit werd zeer gewaardeerd! Bert was in bruto: 10:39, 59, netto: 9:40,56 binnen en Marcel in bruto: 11:34,02, netto: 10:12,01.
Een prachtige route, uitstekende organisatie en een race die op de bucketlist hoort. Volgend jaar met een grotere groep van TFC? Zou mooi zijn!
https://www.youtube.com/embed/o6Dr08AwqDM?si=CoY93cl9LowTWi3c